بُوِرمن طراحی این کفش را عوض کرد. او قسمتهای داخلی کف کفش را با بالشتکهای نرم پر کرد، قسمت جلو و بالای پاشنهی کفش اسفنج نرم گذاشت و برای قسمت میانی آن از اسفنج سفت استفاده کرد و درنهایت در قسمت زیرین آن لاستیک سفت قرار داد. او در سال ۱۹۶۵ این نمونه طرح را برای سازندگان کفشهای Tiger ارسال کرد. یک ماه بعد آنها موافقت خودشان را اعلام کردند. آنها طراحی بُوِرمن را مقداری تغییر دادند تا فشار کمتری به تاندونهای پا وارد شود. در تابستان همان سال شکستگی پای کنی مور بهبود پیدا کرد و او با کفشهای جدید بُوِرمن به دوندگی ادامه داد.
شرکت Tiger در سال ۱۹۶۷ این مدل از کفشها را با نام Tiger Cortez و بهعنوان بهترین و راحتترین کفشها برای دویدن در مسیر طولانی معرفی کرد. آنها همچنین اعلام کردند که این کفشها به دلیل پاشنهی نرمی که دارند میتوانند ضربهی حاصل از قدم برداشتن را جذب کنند. مشتریها از این مدل کفش بسیار استقبال کردند. بُوِرمن و نایت بعد از تغییر دادن نام Blue Ribbon Sports به Nike، این مدل از کفشها را با طراحی جدید ارائه داده و نام آن را Nike Cortez گذاشتند. این کفش تبدیل به یکی از پرفروشترین محصولات آنها شد و تا امروز بهعنوان یکی از طراحیهای نمادین این شرکت باقی مانده است.
قیمت کفش نایک اصل در ایران اولین طراحی بُوِرمن بود که تبدیل به سبکترین کفش ورزشی مخصوص دویدن شد. او همچنان به فکر بهبود دادن کفشهای مخصوص دوندگی بود. او میخواست لایههای زیرین کفش را طوری طراحی کند که نیازی به استفاده از میخهای فلزی نداشته باشند و درنتیجه سبکتر شوند. صبح یکی از روزها و هنگام صرف صبحانه، او درحالیکه مشغول ریختن شربت روی شیرینی وافل خود بود فکر جدیدی به ذهنش رسید.
او به این نتیجه رسید که از دستگاه وافلپزی همسرش میتواند برای شکل دادن کفی کفش استفاده کند. او بلافاصله ایدهی خود را عملی کرد و فوم مخصوص کفی کفش را داخل دستگاه گذاشت. بُوِرمن متاسفانه در اولین تلاش فراموش کرد که دستگاه را چرب کند درنتیجه نتوانست نتیجهی خوبی بگیرد. اما درنهایت این ایدهی او منجر به طراحی یک کفش انعطافپذیر، جدید و سبک شد. این مدل کفش در سال ۱۹۷۲ با نام Moon Shoe شناخته شد. دلیل نامگذاری آن هم این بود که ردپایی که از کف این کفش به جای میماند شبیه به آثار به جا مانده از ردپای فضانوردان در سطح ماه است. بُوِرمن طراحی این مدل را کمی توسعه داد و در سال ۱۹۷۴ با نام Waffle Trainer شناخته شد.
المپیک ۱۹۲۸ آمسترداک عطفگاه اول در تاریخ این شرکت آلمانی بود. ورزشکاران آلمانی در آن مسابقات از کفشهای این کارخانه استفاده میکردند و همین، موجب افزایش شهرت برند شد. در المپیک بعدی در لسآنجلس، ورزشکاران بیشتری از محصولات این کارخانهی آلمانی استفاده میکردند تا اینکه در سال ۱۹۳۶، جسی اونز با پوشیدن کفشهای این شرکت و قهرمانی در مسابقات دوومیدانی، شهرت آلمانیها را چندبرابر کرد. روی کفشهای اونز در آن مسابقات، دو خط بهعنوان نماد شرکت سازنده نقش بسته بود که پس از مدتی، به نماد لباس اکثر ورزشکاران جهان بدل شد.
تقاضا برای کتونی آدیداس اورجینال در ابتدای دههی ۱۹۳۰ رشدی قارچگونه داشت و آلمانها تا شروع جنگ جهانی دوم نیز به آن ادامه دادند. برادران داسلر هر دو عضو حزب نازی بودند؛ اما تنها رادولف به جنگ فراخوانده شد. کارخانهی آنها نیز در زمان این جنگ به محل تولید پوتین برای سربازان تبدیل شد. در پایان جنگ، نیروهای متفقین منطقهی فعالیت و حتی خانهی داسلرها را اشغال کردند. پدر آنها در همان زمان ازدنیا رفت. آدی نیز کمی با سربازان آمریکایی دوست شد و حتی برای یکی از آنها یک جفت کفش مخصوص دویدن دوخت که درنهایت، آن سرباز در المپیک سال ۱۹۴۶ کفش را پوشید.
پس از جنگ، رادولف به خانه بازگشت و باردیگر به کمک برادرش رفت. او سالهای زیادی جنگیده و یک سال نیز در کمپ اسرا به آمریکاییها خدمت کرده بود. آنها تولید کفش را باردیگر آغاز کردند. اینبار در بقایای آلمانِ پس از جنگ جهانی دوم، این دو برادر بهدنبال مواد اولیه بودند. برای پارچهی کفشها از چادرهای ارتشی و برای کفی و دیگر بخشها نیز از قطعات تانکهای آمریکایی استفاده میشد. در آن زمان، کارخانهی داسلر ۴۷ کارگر داشت که بهدلیل وضعیت بد اقتصادی، بهجای پول به آنها هیزم و نخ پرداخت میکرد.
جدایی برادران و تولد آدیداس
چند سال پس از بازگشت رادولف از جنگ، دو برادر مشاجرهای جدی باهم کردند. آنها تا زمان مرگشان دلیل این مشاجره را فاش نکردند. شایعات دربارهی این خانواده میگوید دلیل اصلی اختلافنظر دو برادر بر سر جنگ بوده است. رادولف از آدی انتظار داشت با بهرهگیری از ارتباطش با آمریکاییها او را از کمپ اسرا آزاد کند.
صرفنظر از دلیل این اختلاف، رادولف در سال ۱۹۴۸ خانه و کسبوکار خانوادگی را رها کرد تا کسبوکار خود را در صنعت کفاشی شروع کند. او نیروهای فروش کارخانه را با خود برد. آدولف نیز ساختمانی را تصاحب کرد که قرار بود کارخانهی جدید بشود. آدی اکثر کارگرهای تولید و مرکز مدیریت و همچنین بخش اصلی کارخانه را دراختیار خود نگه داشت. از آن زمان، این دو برادر فقط در دادگاهها باهم صحبت کردند. دعوای بین آنها یکی از رقابتهای شدید را در کل اروپا ایجاد کرد.
بُوِرمن طراحی این کفش را عوض کرد. او قسمتهای داخلی کف کفش را با بالشتکهای نرم پر کرد، قسمت جلو و بالای پاشنهی کفش اسفنج نرم گذاشت و برای قسمت میانی آن از اسفنج سفت استفاده کرد و درنهایت در قسمت زیرین آن لاستیک سفت قرار داد. او در سال ۱۹۶۵ این نمونه طرح را برای سازندگان کفشهای Tiger ارسال کرد. یک ماه بعد آنها موافقت خودشان را اعلام کردند. آنها طراحی بُوِرمن را مقداری تغییر دادند تا فشار کمتری به تاندونهای پا وارد شود. در تابستان همان سال شکستگی پای کنی مور بهبود پیدا کرد و او با کفشهای جدید بُوِرمن به دوندگی ادامه داد.
شرکت Tiger در سال ۱۹۶۷ این مدل از کفشها را با نام Tiger Cortez و بهعنوان بهترین و راحتترین کفشها برای دویدن در مسیر طولانی معرفی کرد. آنها همچنین اعلام کردند که این کفشها به دلیل پاشنهی نرمی که دارند میتوانند ضربهی حاصل از قدم برداشتن را جذب کنند. مشتریها از این مدل کفش بسیار استقبال کردند. بُوِرمن و نایت بعد از تغییر دادن نام Blue Ribbon Sports به Nike، این مدل از کفشها را با طراحی جدید ارائه داده و نام آن را Nike Cortez گذاشتند. این کفش تبدیل به یکی از پرفروشترین محصولات آنها شد و تا امروز بهعنوان یکی از طراحیهای نمادین این شرکت باقی مانده است.
قیمت کفش نایک اصل در ایران اولین طراحی بُوِرمن بود که تبدیل به سبکترین کفش ورزشی مخصوص دویدن شد. او همچنان به فکر بهبود دادن کفشهای مخصوص دوندگی بود. او میخواست لایههای زیرین کفش را طوری طراحی کند که نیازی به استفاده از میخهای فلزی نداشته باشند و درنتیجه سبکتر شوند. صبح یکی از روزها و هنگام صرف صبحانه، او درحالیکه مشغول ریختن شربت روی شیرینی وافل خود بود فکر جدیدی به ذهنش رسید.
او به این نتیجه رسید که از دستگاه وافلپزی همسرش میتواند برای شکل دادن کفی کفش استفاده کند. او بلافاصله ایدهی خود را عملی کرد و فوم مخصوص کفی کفش را داخل دستگاه گذاشت. بُوِرمن متاسفانه در اولین تلاش فراموش کرد که دستگاه را چرب کند درنتیجه نتوانست نتیجهی خوبی بگیرد. اما درنهایت این ایدهی او منجر به طراحی یک کفش انعطافپذیر، جدید و سبک شد. این مدل کفش در سال ۱۹۷۲ با نام Moon Shoe شناخته شد. دلیل نامگذاری آن هم این بود که ردپایی که از کف این کفش به جای میماند شبیه به آثار به جا مانده از ردپای فضانوردان در سطح ماه است. بُوِرمن طراحی این مدل را کمی توسعه داد و در سال ۱۹۷۴ با نام Waffle Trainer شناخته شد.
المپیک ۱۹۲۸ آمسترداک عطفگاه اول در تاریخ این شرکت آلمانی بود. ورزشکاران آلمانی در آن مسابقات از کفشهای این کارخانه استفاده میکردند و همین، موجب افزایش شهرت برند شد. در المپیک بعدی در لسآنجلس، ورزشکاران بیشتری از محصولات این کارخانهی آلمانی استفاده میکردند تا اینکه در سال ۱۹۳۶، جسی اونز با پوشیدن کفشهای این شرکت و قهرمانی در مسابقات دوومیدانی، شهرت آلمانیها را چندبرابر کرد. روی کفشهای اونز در آن مسابقات، دو خط بهعنوان نماد شرکت سازنده نقش بسته بود که پس از مدتی، به نماد لباس اکثر ورزشکاران جهان بدل شد.
تقاضا برای کتونی آدیداس اورجینال در ابتدای دههی ۱۹۳۰ رشدی قارچگونه داشت و آلمانها تا شروع جنگ جهانی دوم نیز به آن ادامه دادند. برادران داسلر هر دو عضو حزب نازی بودند؛ اما تنها رادولف به جنگ فراخوانده شد. کارخانهی آنها نیز در زمان این جنگ به محل تولید پوتین برای سربازان تبدیل شد. در پایان جنگ، نیروهای متفقین منطقهی فعالیت و حتی خانهی داسلرها را اشغال کردند. پدر آنها در همان زمان ازدنیا رفت. آدی نیز کمی با سربازان آمریکایی دوست شد و حتی برای یکی از آنها یک جفت کفش مخصوص دویدن دوخت که درنهایت، آن سرباز در المپیک سال ۱۹۴۶ کفش را پوشید.
پس از جنگ، رادولف به خانه بازگشت و باردیگر به کمک برادرش رفت. او سالهای زیادی جنگیده و یک سال نیز در کمپ اسرا به آمریکاییها خدمت کرده بود. آنها تولید کفش را باردیگر آغاز کردند. اینبار در بقایای آلمانِ پس از جنگ جهانی دوم، این دو برادر بهدنبال مواد اولیه بودند. برای پارچهی کفشها از چادرهای ارتشی و برای کفی و دیگر بخشها نیز از قطعات تانکهای آمریکایی استفاده میشد. در آن زمان، کارخانهی داسلر ۴۷ کارگر داشت که بهدلیل وضعیت بد اقتصادی، بهجای پول به آنها هیزم و نخ پرداخت میکرد.
جدایی برادران و تولد آدیداس
چند سال پس از بازگشت رادولف از جنگ، دو برادر مشاجرهای جدی باهم کردند. آنها تا زمان مرگشان دلیل این مشاجره را فاش نکردند. شایعات دربارهی این خانواده میگوید دلیل اصلی اختلافنظر دو برادر بر سر جنگ بوده است. رادولف از آدی انتظار داشت با بهرهگیری از ارتباطش با آمریکاییها او را از کمپ اسرا آزاد کند.
صرفنظر از دلیل این اختلاف، رادولف در سال ۱۹۴۸ خانه و کسبوکار خانوادگی را رها کرد تا کسبوکار خود را در صنعت کفاشی شروع کند. او نیروهای فروش کارخانه را با خود برد. آدولف نیز ساختمانی را تصاحب کرد که قرار بود کارخانهی جدید بشود. آدی اکثر کارگرهای تولید و مرکز مدیریت و همچنین بخش اصلی کارخانه را دراختیار خود نگه داشت. از آن زمان، این دو برادر فقط در دادگاهها باهم صحبت کردند. دعوای بین آنها یکی از رقابتهای شدید را در کل اروپا ایجاد کرد.